شعری برای مردم یمن از رسول پاریاب

به مناسبت شهادت ام المصایب

و البته...

تقدیم به مردم مظلوم یمن

.........................................................................

گرگان پست پیکره ای را دریده اند

حالا که سگ صفتان صف کشیده اند

هرگز گمان مبر که کسی پای پس کشد

تا اینکه آخرین نفر از ما نفس کشد

پای تمام هر عهدی نموده ایم

سر داده ایم بر آن سر که بوده ایم

هرگز گمان مبر بنشستیم و بنگریم

هرگز گمان مبر که مگر ما خموده ایم؟!

قومی سراسر از افتخارها

قومی به نقل پیمبر ستوده ایم

عمری غلام جده ی سادات بوده ایم

عمری غریق عبادات بوده ایم

یک عده تیغ اگر بر کشیده اند

خدعه برای قطع تن از سر کشیده اند

ما را چو آرزوست که بی سر رها شویم

تا روز حشر آبروی مرتضی شویم

تا روز حشر در بر آن شاه بی کفن

بالا گرفته سر خود فنا شویم

اولاد راه حنجر و خنجر شدیم ما

گرد و غبار نشسته بر آن سر شدیم ما

زیباترین سروده ی دنیای ما حسین (ع)

محو جمال یوسف بی سر شدیم ما

قربانیان راه علمدار کربلا

یک نخ ز رخت کوچک اصغر (ع) شدیم ما

ما فاتحان خیبر و بدریم بی گمان

ما بچه های هر شب قدریم بی گمان

با یک اشاره حیله دشمن تهی شود

دشمن به سان برق سر از تن تهی شود

وقتی که امر مسلّم شود به ما

ابرو ندیده کسی خم شود به ما

ما را ز آتش و از خون هراس نیست

هیچ ارتباط با ره هیچ عمروعاص نیست

ما را کلاس ظهر عطشناک کر بلاست

جز عشق مکتبت هرگز کلاس نیست

ما را غلام حضرت زینب نوشته اند

هرگز مرام و مکتب ما التماس نیست...

......................................................................................

((یه شاعر انقلابی))